کاربران جدید رایانه اغلب نام دامنه را با واسطه منابع جهانی یا URL ها، و پروتکل اینترنت یا IP، اشتباه می گیرند.

این سردرگمی قابل فهم است ارزش یادگیری تفاوت بین آنها ارزش دارد

چون این اصطلاحات همه جا هستند.

همچنین در هنگام برقراری ارتباط با تکنسین ها و یا افراد دیگر در یک سازمان حرفه ای، می توانید از شرایط استفاده کنید.

این کنوانسیون نامگذاری یک سیستم آدرس فیزیکی است.

افراد صفحات وب را به شیوه ای شبیه نحوه استفاده از نقشه ها برای پیدا کردن مکان های فیزیکی پیدا می کنند.

اگر اینترنت مانند یک دفترچه تلفن باشد

و یک صفحه وب مانند یک ساختمان فیزیکی باشد،

نشانی اینترنتی آدرس دقیق آن ساختمان خواهد بود.

آدرس IP مانند خودرویی است که به مقصد سفر می کند.

برای درک این رابطه نیز دیگر استعاره های مفید وجود دارد.

نام دامنه و آدرس

منابع محلی یا آدرس URL جهانی، یک مجموعه کامل از دستورات است،

و شامل اطلاعات بسیار دقیق است.

نام دامنه یکی از قطعات داخل URL است.

این نیز بخشی به راحتی قابل تشخیص از کل آدرس است.

هنگامی که کاربران کامپیوتر یک آدرس وب را مستقیما به فیلد در بالای پنجره مرورگر خود می رسانند،

روند یافتن صفحه درخواست شده را آغاز می کند.

برای انجام این کار، دستورالعملهایی که درون نشانی اینترنتی قرار دارند،

از جمله نام دامنه، باید به درستی به آن مکان اشاره دارد.

آدرس IP یک کد عددی است که این امکان را می دهد.

 

نام دامنه domain و آدرس IP

پروتکل اینترنت یا آدرس IP متفاوت از نام دامنه است.

آدرس IP یک مجموعه واقعی از دستورالعمل های عددی است.

این اطلاعات دقیق در مورد آدرس را به نحوی که برای کامپیوتر مفید است، اما برای انسانها حساس نیست.

نام دامنه به عنوان یک لینک به آدرس IP عمل می کند.

لینک ها حاوی اطلاعات واقعی نیستند،

اما به نقطه ای که اطلاعات آدرس IP مربوط می شود اشاره می کنند.

مناسب است به فکر کردن به آدرس های IP به عنوان کد واقعی و نام دامنه به عنوان نام مستعار برای آن کد.

یک آدرس IP معمولی به نظر می رسد یک رشته از اعداد. برای مثال می تواند 232.17.43.22 باشد.

با این حال، انسان نمی تواند این کد را درک کند یا از آن استفاده کند.

به طور خلاصه، نام دامنه بخشی از URL است که به آدرس IP اشاره دارد.

نام دامنه – Domain –  چیست؟

یک نام دامنه یک سازمان یا سازمان دیگر را در اینترنت قرار می دهد.

به عنوان مثال، نام دامنه

www.comitserver.com
یک آدرس اینترنتی برای “comitserver.com” را در نقطه اینترنت 5.9.242.22 و یک سرور میزبان خاص با نام “www” قرار می دهد.

بخش “com” نام دامنه نشان دهنده هدف سازمان یا نهاد (در این مثال “تجاری”) است

و نام دامنه سطح بالا نامیده می شود. بخش “comitserver” نام دامنه این سازمان یا سازمان را تعریف می کند

و با سطح بالا نام دامنه دوم سطح نامیده می شود.

نام دامنه دوم سطح به آدرس و به عنوان “قابل خواندن” نسخه ای از آدرس اینترنتی طراحی شده است.

نام دامنه در اینترنت به نحوی شبیه به یک آدرس فیزیکی در دنیای فیزیکی عمل می کند.

هر بخشی از نام دامنه اطلاعات خاصی را ارائه می دهد.

این قطعات اطلاعات را قادر می سازند مرورگرهای وب برای پیدا کردن صفحه وب.

سیستم نامگذاری به طور مرتب به منظور جلوگیری از سردرگمی یا آدرس های تکراری تنظیم می شود.

با افزایش تقاضا، پروتکل جدید پروتکل اینترنت یا IPv6 برای افزایش میزان نام دامنه موجود در دسترس ایجاد شد.

دامنه ها چگونه کار می کنند؟

سطح سوم را می توان برای شناسایی سرور میزبان خاص در آدرس اینترنتی تعریف کرد.

در مثال ما “www” نام سرور است که درخواست های اینترنتی را مدیریت می کند.

(یک سرور دوم ممکن است “www2” نامیده شود) سطح سوم نام دامنه مورد نیاز نیست.

برای مثال، نام دامنه کاملا واجد شرایط ممکن است “comitserver.com” بوده و سرور فرض شود.

سطوح زیر دامنه می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

به عنوان مثال، شما می توانید “www.panel.comitserver.com” داشته باشید.

با هم، “www.comitserver.com” یک نام دامنه کاملا واجد شرایط است.

نام دامنه سطح دوم باید در اینترنت منحصر به فرد باشد

و با یکی از ثبت کننده های معتبر ICANN برای دامنه های سطح بالا COM، NET و ORG ثبت نام کنید.

در حوزه مناسب، نام دامنه سطح بالا می تواند جغرافیایی باشد.

(در حال حاضر، اغلب نامهای دامنه غیر U.S. از نام دامنه سطح بالا بر اساس کشور موجود در سرور استفاده می کنند.)

برای ثبت نام نام دامنه جغرافیایی U.S. یا نام دامنه تحت کد کشور، یک ثبت کننده مناسب را ببینید.

در وب، نام دامنه آن بخشی از یک منبع یک منبع (URL) است

که به سرور نام دامنه با استفاده از سیستم نام دامنه (DNS) می گوید که

آیا یا برای ارسال درخواست برای یک صفحه وب فرستاده می شود یا خیر.

نام دامنه به یک آدرس آی پی (که یک نقطه فیزیکی در اینترنت) را نشان می دهد.

بیش از یک نام دامنه را می توان به همان آدرس اینترنتی mapped کرد.

این اجازه می دهد تا افراد،

کسب و کارها و سازمان های مختلف برای داشتن هویت اینترنتی جداگانه در هنگام اشتراک یک سرور اینترنتی استفاده شود.

برای دیدن آدرس IP برای نام دامنه (پینگ).

ممکن است ارزشمند باشد که سیستم نام دامنه دارای سطح حتی بالاتر از دامنه بالاتر از دامنه سطح بالا است.

بالاترین سطح دامنه ریشه است که توسط نقطه تک نمایان می شود

(همانند بسیاری از پرونده های سلسله مراتبی، یک پوشه ریشه با استفاده از یک «/» نشان داده می شود)، اگر از آن استفاده می شد.

اگر نقطه برای دامنه ریشه در URL نشان داده شده است، آن را به سمت راست از نام دامنه سطح بالا می باشد.

با این حال، نقطه در نظر گرفته شده است، اما هرگز نشان داده شده است.

نام دامنه کار می کند زیرا آنها کاربران کامپیوتر را با یک نام کوتاه که به راحتی قابل یادآوری است را فراهم می کند.

کاربران آدرس وب را به قسمت URL در بالای صفحه مرورگر خود از سمت چپ به راست وارد می کنند.

نام دامنه خود را از راست به چپ با توجه به سلسله مراتب نامیده شده در زیر در نظر گرفته شده است.

این لینک مسیری را برای شبکه فراهم می کند که در نهایت باعث می شود بار صفحه موفق در پایان مشتری معامله ایجاد شود.

نام دامنه خیالی معمول، www.comitserver.com، شامل سه بخش اساسی است:

.com – این Domain سطح بالا است.
.مثال. – این یک زیر دامنه است.
www – این پیشوند زیر دامنه برای وب جهانی است.

استفاده اصلی از این پیشوند تا حدودی تصادفی بود

و مشکلات تلفظ باعث ایجاد علاقه به ایجاد گزینه های قابل قبول شد.
بسیاری از سرورها یک قرارداد نامگذاری سه حرف برای دامنه های سطح بالا را استفاده می کنند

و از نقطه های زیر از یک نقطه جدا می شوند.

اهمیت دامنه سطح بالا برای کاربران جدید مهم است.

این شناسایی بیشترین بخش سیستم نامگذاری که در اینترنت استفاده می شود.

این سیستم نامگذاری در اصل برای شناسایی کشورها و سازمان ها و همچنین دسته ها ایجاد شد.

شایع ترین دسته ها به راحتی توسط کاربران رایانه جدید قابل شناسایی هستند و شامل موارد زیر می شوند:

.com
.org
.edu
.mil
گسترش قابل ملاحظه دامنه های سطح بالا رخ داده است و اکنون شامل موارد زیر می شود:

.biz
.museum
.info
.نام
کدهای کشور نیز به راحتی قابل شناسایی است به کاربران جدید،

زیرا اختصارات همانهایی هستند که برای اهداف دیگر مورد استفاده قرار می گیرند.

سازماندهی سلسله مراتب نام دامنه و توانایی رزرو آن فقط برای یک هدف، چندین اصلاحیه انجام داده است.

انتظار می رود بحث و بحث در مورد دسترسی و قیمت نام دامنه ادامه یابد.

دامنه های زیر به سمت چپ دامنه سطح بالا سازماندهی می شوند،

و این بخشی از سیستم دامنه است که بیشتر قابل تشخیص برای انسان است.

شایان توجه است که سطوح مختلف زیر دامنه ها را ببینید

و برخی از کشورها قراردادهای خاصی را برای سازماندهی برای برقراری ارتباط در سیستم های نامگذاری داخلی خود ایجاد کرده اند.